Music Stories

The Dark Side Of The Moon

April 28, 2020
Post Image

Κυκλοφόρησε την 1η Μαρτίου του 1973 και πρόκειται για το όγδοο άλμπουμ στη δισκογραφία του συγκροτήματος, που αποτέλεσε γνώρισε μεγάλη επιτυχία και πλέον θεωρείται ως ο πιο εμβληματικός τους δίσκος μαζί με το θρυλικό The Wall.

Ηχογραφήθηκε από τον Ιούνιο του 1972 έως τον Ιανουάριο του 1973 στα Abbey Road Studio στο Λονδίνο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και την καθοριστική συμβολή του μηχανικού ήχου και μουσικού Alan Parsons. Σχεδόν όλο το έργο πιστώνεται στον Roger Waters, που έγραψε τους στίχους και τη μουσική σε όλα τα τραγούδια. Τα υπόλοιπα τρία μέλη του συγκροτήματος συμμετείχαν δημιουργικά με τις παρατηρήσεις τους στο στούντιο.

Το Dark Side of the Moon εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και τις πολεμικές συγκρούσεις. Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους όσο και μέσα από ήχους και ομιλία. Για παράδειγμα στο τραγούδι On the Run ο ήχος του αεροπλάνου που συντρίβεται μπορεί να ερμηνευτεί ως φοβία για τα αεροπλάνα. Στο τραγούδι Time τα ξυπνητήρια προσπαθούν να θυμίσουν στον ακροατή το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Το ηχητικό των κερμάτων στο τραγούδι Money κριτικάρει την απληστία. Το Us and Them είναι ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, ενώ το Brain Damage δίνει την εναλλακτική άποψη ότι οι “τρελοί” ίσως είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν τα λάθη της κοινωνίας. Τέλος, το κομμάτι Eclipse ασχολείται με τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Με πωλήσεις 42.000.000 αντιτύπων, το The Dark Side of the Moon κατατάσσεται στην 6η θέση με τα πιο εμπορικά άλμπουμ όλων των εποχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στις ΗΠΑ πουλάει γύρω στα 9.000 αντίτυπα κάθε εβδομάδα.

dark_side_of_the_moon_by_be_toru

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κριτικοί χωρίζουν τη ροκ μουσική στην περίοδο πριν και μετά το «The Dark Side of the Moon», όσον αφορά στη χρήση των συνθετητών και των άλλων ηλεκτρονικών «εργαλείων». Αλλά η αληθινή δύναμη του άλμπουμ προέρχεται από το δημιουργικό συνταίριασμα του νεοψυχεδελικού αρτ – ροκ, της τζαζ – φιούζιον και του μπλουζ – ροκ.

Ο τίτλος Τhe Dark side of the moon ήδη είχε χρησιμοποιηθεί σε ακυκλοφόρητο δίσκο των Medicine Head, έτσι στην περιοδεία του 1972 μετονομάστηκε σε “Eclipse: A Piece for Assorted Lunatics”. Μετά την αποτυχία του δίσκου των Medicine Head όμως πήρε το αρχικό του όνομα…

Music Stories

Πως η Marilyn Monroe συνέβαλλε στην καριέρα της Ella Fitzgerald..Mια καριέρα 60ετών με περισσότερα από 250 Album στο ενεργητικό της..

April 24, 2020
Post Image

Η Ella Fitzgerald γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1917 και καταξιώθηκε διεθνώς, χάρη στις ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητές της. Κέρδισε 14 Grammy Awards και γνώρισε πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν αυτή του Εθνικού Μεταλλίου Τέχνης και αυτή του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας

.Δύο χρόνια μετά το θάνατο της μητέρας της, η Fitzgerald ζούσε στους δρόμους και προσπαθούσε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Έλαβε μέρος σε ένα ερασιτεχνικό διαγωνισμό στο Θέατρο Apollo του Harlem. Ήταν entertainer, αλλά σε αυτό το διαγωνισμό αποφάσισε αντί να χορέψει, να τραγουδήσει. Κάπως έτσι, μια μικρή απόφαση έγινε η αρχή της ιστορίας της. Στο διαγωνισμό, τραγούδησε το τραγούδι του Hoagy Carmichael “Judy” καθώς και “Object of My Affection”, εντυπωσιάζοντας το κοινό. Η Fitzgerald κέρδισε το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού αξίας μόλις εικοσιπέντε δολαρίων. Πενήντα χρόνια και πάνω από σαράντα εκατομμύρια αντίτυπα των albums της μετά, η Ella έγινε ένας θρύλος που επηρεάζει μέχρι σήμερα το χώρο της jazz.

600x337_ella_fitz

Η φωνή της μπορούσε να σε αγκαλιάσει αν ήσουν πεσμένος στο πάτωμα και να σε οδηγήσει μέχρι τα πιο ψηλά σύννεφα, με μια αναπνοή.Η Βασίλισσα της Jazz διέθετε εξαιρετικά καθαρή και νεανική φωνή, που τα χρόνια δεν κατάφεραν να αλλοιώσουν. Η τεχνική της επέτρεπε να ερμηνεύει με άνεση ένα ποικίλο ρεπερτόριο, από τα συναισθηματικά ρομάντζα ως το πιο swing θέμα της Jazz. Με τον Louis Armstrong υπήρξαν οι καλύτεροι εκπρόσωποι της φωνητικής τεχνικής, με την οποία ο τραγουδιστής με τη φωνή του μιμείται τα όργανα, όπως η τρομπέτα

Το Mocambo ήταν το πιο δημοφιλές τζαζ-κλαμπ στο Χόλυγουντ. Εκεί εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στο Λος ‘Αντζελες ο Frank Sinatra…
1941-mocambo

Η Ella δεν μπορούσε να τραγουδήσει στο Mocambo επειδή ήταν μαύρη. ‘Όμως όλα άλλαξαν με το τηλεφώνημα της θαυμάστριάς της Merilyn Monroe. ‘Ηδη σούπερ-σταρ την εποχή εκείνη, η Monroe θαύμαζε την Ella, την μουσική και τη φωνή της. Ενοχλημένη από την αδικία, η star του Hollywood κάλεσε τον ιδιοκτήτη του Mocambo και άλλαξε την καριέρα της Fitzgerald. Στις 15 Μαρτίου  του 1955, ξεκίνησαν οι εμφανίσεις της στο Mocambo με την Monroe στο πρώτο τραπέζι…

marylin-Fitzerland

Music Stories

Η Barbra Streisand αναδείχθηκε απο talent show σε gay club

April 24, 2020
Post Image

Η Barbra Streisand γεννήθηκε στο Brooklyn της Νέας Υόρκης στις 24 Απρίλη του 1942 και μπορεί να έχει βάλει το λιθαράκι της στην Pop Koυλτούρα αλλα μεγάλωσε ταπεινά μιας και ο πατέρας της ήταν καθηγητής γυμνασίου και η μητέρα της σχολική γραμματέας.

Χάνοντας τον πατέρα της απο επιληψία πριν από τα πρώτα γενέθλιά της, ένιωσε μια βαθιά ανάγκη να ξεφύγει από τις οικονομικές δυσκολίες που προέκυψαν, ωστέ να βρει μια καλύτερη ζωή. Όταν έφτασε 13 ετών, ηχογραφεί το πρώτο της demo με τη βοήθεια της μητέρας της, η οποία ήταν και σοπράνο εκτός απο σχολική γραμματέας… Αφού κέρδισε έναν διαγωνισμό ταλέντων σε ένα νυχτερινό gay club, ”έκοψε” το δεύτερο “a” στο όνομά της και απο Barbara έγινε Barbra Streisand.

Barbra-Streisand-1-696x356

Η Barbra Streisand είναι μία από τις πιο επιτυχημένες καλλιτέχνες στη μοντέρνα ιστορία της καλλιτεχνικής βιομηχανίας με πωλήσεις πάνω από 71,5 εκατομμύρια δίσκους στις Ηνωμένες Πολιτείες και 140 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.

Είναι η μεγαλύτερη σε πωλήσεις γυναίκα καλλιτέχνης στη λίστα των «Μεγαλύτερων σε Πωλήσεις Καλλιτεχνών» , η μόνη γυναίκα που βρίσκεται μέσα στο Top 10 και η μόνη καλλιτέχνης εκτός της σκηνής του ροκ. Μαζί με τον Frank Sinatra, τη Cher και τη Shirley Jones, μοιράζεται τη διάκριση να έχει βραβευτεί με Όσκαρ υποκριτικής και να έχει φτάσει στην κορυφή του αμερικανικού «Billboard Hot 100». Κατέχει το ρεκόρ για τους περισσότερους δίσκους στο Top 10 από όλες τις γυναίκες καλλιτέχνες, συνολικά 32 από το 1963. Συγκεντρωτικά έχει 51 χρυσούς δίσκους, 30 πλατινένιους και 13 πολυπλατινένιους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

                   Το παρακάτω τραγούδι είναι αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο της..

Music Stories

Το πρώτο άλμπουμ των Ramones δημιουργεί τον ήχο της Punk

April 23, 2020
Post Image

Στις 23 Απρίλη του 1976 οι Ramones κυκλοφορούν το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ τους, που έμελλε να γίνει το ορόσημο της Punk, γεμάτο με ξέφρενα τραγούδια 2 λεπτών όπως το “Blitzkrieg Bop” και το “Beat On The Brat”. Το άλμπουμ πουλάει με αργούς ρυθμούς αλλά ο ”άγριος” Punk  ήχος του, εμπνέει μια νέα γενιά συγκροτημάτων, συμπεριλαμβανομένων των Sex Pistols και The Clash, και καθορίζει τόσο την εμφάνιση όσο και τον ήχο του punk movement στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η κληρονομιά των Ramones αργότερα επεκτείνεται στον grunge ήχο των Nirvana και των Green Day, πράγμα που αποκάλυψαν οι ίδιοι.

Κυρίως ηχογραφημένο ζωντανά στα στούντιο Plaza του Μανχάταν για διάστημα μόλις επτά ημερών, το άλμπουμ είναι η αντίθεση των επικών παραγωγών που γίνονται από τα μεγαλύτερα αστέρια της δεκαετίας του ’70. Με το κόστος παραγωγής δίσκων από μεγάλους καλλιτέχνες να φτάνουν τα 500.000 $, το ντεμπούτο των Ramones έρχεται με κόστος μόλις 6.400 $!!!

Το Ramones θεωρείται το ισχυρότερο Punk άλμπουμ στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο και κατατάχθηκε στον αριθμό 33 στη λίστα του Rolling Stone ‘ το 2012 των 500 μεγαλύτερων αλμπουμ όλων των εποχών ενώ έγινε χρυσό από τον Σύνδεσμο Βιομηχανίας ηχογραφήσεων της Αμερικής το 2014, αφού τη χρονιά αυτή πούλησαν 500.000 δίσκους.

ramones-464224_960_720-768x574

Το όνομα του συγκροτήματος ήταν ιδέα του Ντι Ντι. Το εμπνεύστηκε από τον Paul McCartney των Beatles, ο οποίος παρουσιαζόταν ως Paul Ramon στα ξενοδοχεία, όταν δεν ήθελε να τον αναγνωρίσουν….

Οι Ramones όμως μπορεί να ήταν το συγκρότημα που όρισε την Punk αλλα δεν γνώρισαν την επιτυχία που περίμεναν. Ο κόσμος της  μουσικής τους απέρριπτε. Τελικά, διαλύθηκαν. Η «κατάρα» των Ramones δεν σταμάτησε εκεί. Ο ένας μετά τον άλλον έχασαν τη ζωή τους, με διαφορά μόνο λίγων χρόνων….
5x3tw-WWN44A85VA4-Full-Image_GalleryBackground-en-US-1539030792323._SX1080_

Music Stories

21 Aπριλίου 2016..Το παρασκήνιο του ξαφνικού θανάτου ενος ”Πρίγκηπα”

April 21, 2020
Post Image

O Prince Rogers Nelson ήταν ευρύτερα γνωστός ως Prince.. Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός σημαντική μορφή της pop μουσικής από την αρχή της δεκαετίας του ’80. Ήταν γνωστός τη σκηνική παρουσία του και την ευρεία φωνητική του γκάμα.

prince

Στις 21 Απριλίου του 2016 ο πρίγκιπας πέθανε σε ηλικία 57 ετών μετά από υπερβολική δόση φαιντανύλης, ένα εξαιρετικά εθιστικό οπιοειδές. Ο Prince έπαιξε στην τελευταία του συναυλία στις 14 Απριλίου στην Ατλάντα, κλείνοντας την παράσταση με το “Purple Rain”. Το επόμενο πρωί, το αεροπλάνο του έκανε μια προσγείωση έκτακτης ανάγκης στο Moline του Ιλλινόις, όταν έχασε τις αισθήσεις του. Μεταφέρθηκε σε τοπικό νοσοκομείο και του δόθηκε Narcan. Οι εκπρόσωποί του, δήλωσαν ότι αισθάνθηκε τις επιπτώσεις της γρίπης και επίσης αφυδατώθηκε. Ο Δρ Howard Kornfeld, ειδικός για την εξάρτηση από οπιοειδή από την Καλιφόρνια, κλήθηκε να θεραπεύσει τον Prince στις 20 Απριλίου. Δεν μπορούσε να φύγει αμέσως, οπότε έστειλε τον γιο του, Andrew Kornfeld, να ξεκινήσει τη θεραπεία. Όταν ο Andrew Kornfeld φτάνει στο συγκρότημα Paisley Park, όπου ο Prince ζει στο Chanhassen της Μινεσότα, αυτός και δύο μέλη του προσωπικού του Prince, τον βρίσκουν νεκρό σε ασανσέρ. Ο Kornfeld καλεί ασθενοφόρο αλλα όταν έφτασε διαπίστωσαν οτι είχε πεθάνει ώρες νωρίτερα. Τα νέα του θανάτου του εξαπλώνονται γρήγορα. Στην αρχή μοιάζει με φάρσα, αλλά σταδιακά γίνεται σαφές ότι έχει κάνει τη μετάβασή του στον άλλο κόσμο, λίγους μήνες μετά το θάνατο του David Bowie. Τα αφιερώματα εξαπλώνονται, η μουσική του επιστρέφει στα ραδιόφωνα και τα άλμπουμ του μπαίνουν ξανά στα charts. Στο Billboard 200 της 7ης Μαΐου του 2016, κατέχει οκτώ θέσεις. Στις 19 Απριλίου 2018, η έρευνα για τον θάνατό του αποκαλύπτει ότι ο Prince πήρε ένα κακής ποιότητας χάπι Vicodin με φεντανύλη, αλλά δεν μπόρεσε κανείς να καθορίσει πώς το έλαβε..

 

https://www.youtube.com/watch?v=opYvLm_8XwA

Music Stories

Η ιστορία πίσω από το διάσημο logo των Beatles

April 21, 2020
Post Image

Βρισκόταν πάντοτε στα ντραμς του Ringo Starr, πέρασε όμως από πολλές περιπέτειες.Ωστόσο θεωρούμε αρκετά πράγματα δεδομένα χωρίς να σκεφτόμαστε πώς έφτασαν μέχρι εδώ. Έχουμε την αίσθηση ότι πάντα βρίσκονταν στη θέση τους. Ένα παράδειγμα είνα το logo των Beatles. Όλοι το έχουμε δει, όλοι το γνωρίζουμε, όλοι το αναγνωρίζουμε. Βρίσκεται σε εκατομμύρια μπλουζάκια, αφίσες και τοίχους μέχρι σήμερα. Πότε και κυρίως με ποιον τρόπο ξεκίνησε την πορεία του;

Κι όμως αυτό το τόσο διάσημο σχέδιο έχει περάσει από αρκετές εκδοχές. Καταρχάς το πρώτο logo -που έχει πολλές διαφορές από αυτό που ξέρουμε- χρησιμοποιήθηκε από την μπάντα για μονάχα τρεις με τέσσερις μήνες.

5

Θα το αντικαθιστούσε το εμβληματικό λογότυπο που γνωρίζουμε με αφορμή την αγορά ενός ντραμς σετ από τον Ringo Starr. Ένα άλλο logo όμως, αυτό της εταιρείας Ludwig, βρισκόταν χαραγμένο πάνω στο δέρμα των ντραμς. Χωρίς να είναι σίγουρο αν πρόκειται για εμπορική συμφωνία ή όχι, αυτό θα παρέμενε στο πάνω μέρος για να βρεθεί στο κάτω μέρος του σετ το νέο, ανανεωμένο λογότυπο των Beatles σε πολύ μεγαλύτερο σχήμα αυτήν την φορά. Το γράμμα “B” ξεπερνούσε εμφανώς τα υπόλοιπα σε μέγεθος ενώ το “T” θα έκανε μία γραφιστική ατασθαλία που θα έγραφε ιστορία.

The beatles

Το 1963, την εποχή που ετοιμάζονταν να κατακτήσουν τον κόσμο, ο θρύλος θέλει τον ντράμερ του συγκροτήματος να κουβαλά το συγκεκριμένο ντραμς σετ σε περισσότερα από 200 live και περίπου 180 ηχογραφήσεις σε στούντιο. Το έμβλημα της μπάντας θα συμμετείχε εκείνη τη χρονιά στην ηχογράφηση τριών τεράστιων επιτυχιών: Can’t Buy Me Love, She Loves You και I Want To Hold Your Hand.

Έπειτα από έναν χρόνο, το logo θα άλλαξε πάλι -έστω και ανεπαίσθητα- καθώς ο Ringo Starr θα αγόραζε καινούργια ντραμς. Η νέα του εμφάνιση θα έκανε πρεμιέρα στο show του Ed Sullivan ενώ ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός πως ήταν πάντα ζωγραφισμένο με το χέρι. Κάτι που σημαίνει, λίγο ως πολύ, ότι όντας χειροποίητο έχει περάσει από δεκάδες διαφορετικές εκδοχές, μιας και το ανθρώπινο χέρι ποτέ δεν μπορεί να δημιουργήσει ποτέ ένα πανομοιότυπο αντίγραφο.

Music Stories

23 Σεπτέμβρη 1980,Η τελευταία συναυλία ενός θρύλου

September 23, 2019
Post Image

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1980 στο Stanley Theater στο Pittsburgh ο Bob Marley έδωσε την τελευταία του συναυλία με τους The Wailers.Αμέσως μετά την παράσταση, ο Marley, ο οποίος υπέφέρε από καρκίνο που έχει εξαπλωθεί στον εγκέφαλό του, καταρρέει και μεταφέρεται σε νοσοκομείο Το υπόλοιπο της περιοδείας ακυρώνεται και ο Marley πεθαίνει στις 11 Μαΐου του 1981.

Το τελευταίο τραγούδι της συναυλίας είναι μια εκτέλεση του “Get Up, Stand Up” διάρκειας εξίμιση λεπτών.

Η συναυλία είναι μέρος της περιοδείας Uprising, η οποία ήρθε στην Αμερική μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα. Ο Marley θα γίνει πολύ πιο διάσημος στη χώρα μετά το θάνατό του.
Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Bob Marley & The Wailers έπαιξαν σε δυο συναυλίες στο Madison Square Garden, αλλά ως opening act για τους Commodores.

Το 2011, η τελική συναυλία στο Pittsburgh κυκλοφορεί ως live album υπό τον τίτλο Live Forever…

Music Stories

Space Oddity

July 30, 2019
Post Image

Το διάστημα μεταξύ των δύο πρώτων άλμπουμ του David Bowie είναι γεμάτο από έναν οργασμό καλλιτεχνικών και όχι μόνο δραστηριοτήτων –απόπαντομίμα και ταινίες, μέχρι διαλογισμό και σχέσεις με χορεύτριες. Αλλά ήταν αρκετό ένα δίωρο στον κινηματογράφο για να τον εκτοξεύσει στο Έβερεστ της δημιουργικότητάς του: η Οδύσσεια του Διαστήματος του Στάνλεϊ Κιούμπρικ τον ενέπνευσε στο γράψιμο του πρώτου του αριστουργήματος.

Το “Space Oddity” παρασάγγας απέχει από οτιδήποτε είχε κάνει ως τότε, και σήμερα ακόμα ακούγεται τέλειο, με ζηλευτή αισθητική αυτονομία, και σαν να μας γνέφει από το μέλλον. Παρότι το τραγούδι συνέπεσε χρονικά με την προσσελήνωση του Apollo, η ζοφερή κατάληξη του αστροναύτη που χάνει επαφή με τη Γη σε ένα ανέλπιδο ταξίδι εξασφάλιζε (τουλάχιστον στην Αμερική) την εμπορική του αποτυχία, εν μέσω κλίματος ευφορίας μετά το επιτυχημένο εγχείρημα της ΝΑSA. Όμως η ουσία του “Space Oddity” βρίσκεται αλλού (πέραν της καλλιτεχνικής του αρτιότητας): ο Major Tom είναι ο ίδιος ο Bowie (ένας alien σε όλη τη διάρκεια της ζωής του), που θα επανεμφανιστεί ως «junkie» στο “Ashes Το Ashes” μια δεκαετία αργότερα και –μακάβρια πλέον– στο κύκνειο άσμα του καλλιτέχνη, ως συμβολισμός του φυσικού του θανάτου το 2016.

Δεν είναι δίκαιο να συγκρίνει κανείς το υπόλοιπο άλμπουμ με αυτήν την κορύφωση. Και πάλι όμως, όπως και στον πρώτο δίσκο του 1967, είναι δύσκολο να μη διακρίνεις ότι ο Bowie θέλει ένα κλικ ακόμα για να γίνει ο μέγας Bowie. Στον μουσικό τομέα υπάρχει μια μετατόπιση προς τη μπαλάντα, την ψυχεδέλεια, το prog, και την ακουστική χίπικη folk που προηγήθηκε του 1969, αν και στο 10λεπτο “Cygnet Committee” (ένα από τα καλύτερα υπόλοιπα tracks) ο Bowie επιχειρεί να απομυθοποιήσει τις αξίες της αντικουλτούρας που έκαναν τους επιπόλαιους αναζητητές να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης (το παράδειγμα των Beatles με τον γκουρού ήταν πρόσφατο), ουσιαστικά αποστασιοποιούμενος από τις χίπικες αξίες. Μέσα στο progressive rock κλίμα του 1969, το εν λόγω τραγούδι είναι ό,τι πιο συγγενικό έκανε στον συγκεκριμένο τομέα: μία αναζήτηση στιλ μέσω διαρκών εναλλαγών της φόρμας. Το μήνυμα που είχε στείλει ο Bob Dylan μερικά χρόνια πριν με το «μην ακολουθείτε ηγέτες», ο Bowie το επεκτείνει και στους εναλλακτικούς ηγέτες, έχοντας στην αφήγησή του ίχνη από Dylan, παρά τη λονδρέζικη προφορά του.

Το επίσης μεγάλης διάρκειας “Memory Of A Free Festival” είναι άλλη μια εξέχουσα στιγμή του άλμπουμ. Όπως μαρτυρεί ο τίτλος του, καταγράφει υπέροχες αναμνήσεις ενός φεστιβάλ στο οποίο είχε συμμετάσχει λίγες μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα του. Τον ακούμε επίσης να αφηγείται επαφές με κατοίκους της Αφροδίτης και με ΑΤΙΑ και να νοσταλγεί τη στιγμή: «Μακάρι να κρατούσα μια σταγόνα από την έκσταση που κατέκλυσε εκείνο το απόγευμα…», με το  track να τελειώνει σαν αντίγραφο του “Hey Jude”. Από τα υπόλοιπα, δύο αναφέρονται στη σχέση του με την Hermione Farthingale(“Letter To Hermione” και “An Occasional Dream”), το “Unwashed” είναι μια σουρεαλιστική καταγραφή της αποξένωσής του από τον κόσμο, το ακουστικό “Janine” η εξομολόγηση ενός κλέφτη ότι κατά βάθος είναι «καλός» και το πομπώδες, οπερατικό “Wild Eyed Boy From Freecloud” η στιγμή της εκτέλεσης ενός παιδιού του βουνού, την οποία αποτρέπει το ίδιο το βουνό που εκδικείται(!).

Κατά τόπους έξοχο, το δεύτερο άλμπουμ του Bowie αφήνει και πάλι κάτι συνθετικά και εκτελεστικά ανεκπλήρωτο, παρά την πλειάδα των session μουσικών. Σημαντικότατη η συμμετοχή του ντράμερ Terry Cox των Pentangle στο “Space Oddity”, στο οποίο, παραδόξως, παραγωγή κάνει όχι ο Tony Visconti (όπως στα υπόλοιπα), αλλά ο Gus Dudgeon, ενώ στο ίδιο track πρέπει να αποδοθούν εύσημα στην ενορχήστρωση του Paul Buckmaster.

Μισό αιώνα ζωής συμπλήρωσε στις 11/7/2019 το πρώτο αριστούργημα του David Bowie, ο οποίος άφησε την παντομίμα και τον διαλογισμό για να αποτυπώσει κάτι από όσα τον ενθουσίασαν βλέποντας την Οδύσσεια του Διαστήματος του Στάνλεϊ Κιούμπρικ…

 

Music Stories

Στις 13 Ιουλίου του 1985, η μουσική ένωσε τους ανθρώπους για πάντα

July 13, 2019
Post Image

Το Live Aid ήταν μια ιδέα του Bob Geldof ώστε να μαζευτούν χρήματα τα οποία θα στέλνονταν ως βοήθεια στην Αιθιοπία, για την αντιμετώπιση της ξηρασίας και της πείνας. Η οργάνωση της μεγαλειώδους συναυλίας, ακολούθησε την κυκλοφορία του τραγουδιού «Do they know it’s Christmas?» (υπήρξε και η αμερικανική εκδοχή με τίτλο «We are the world»), το οποίο επίσης εμπνεύστηκε ο Geldof μαζί με τον συνεργάτη του Midge Ure.

Τον Οκτώβριο του 1984, κυκλοφόρησαν φωτογραφίες με αποκρουστικές εικόνες με εκατομμύρια ανθρώπους να πεθαίνουν κυριολεκτικά από τη πείνα στην Αιθιοπία. Ο Geldof ευαισθητοποιήθηκε αμέσως και μαζί με τον Ure έγραψαν το τραγούδι, που έγινε No1 τα επόμενα Χριστούγεννα. Η ιδέα για μια συναυλία που θα έστελνε ακόμα περισσότερη βοήθεια ήρθε από τον Boy George, τον τραγουδιστή των Culture Club.

Στο τέλος της τελευταίας συναυλίας του συγκροτήματος στο Wembley, αρκετοί καλλιτέχνες που συμμετείχαν μαζί με τον Boy George στην ηχογράφηση του «Do they know it’s Christmas?», ανέβηκαν στην σκηνή και έκλεισαν με αυτό το τραγούδι την συναυλία. Αμέσως μετά, ο Boy George είπε στον Geldof ότι θα έπρεπε να διοργανώσουν μια μεγάλη συναυλία. Ο Geldof μάλλον το είχε σκεφτεί. Γιατί αμέσως σκέφτηκε η συναυλία να είναι διπλή και σχεδόν παράλληλη. Όχι μόνο σε ένα σημείο του πλανήτη.

Το concept ονομάστηκε Live Aid και μεγάλωνε συνεχώς, αφού υπήρχαν συνεχώς καινούργιες συμμετοχές και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Το Wembley θα φιλοξενούσε αρχικά τα συγκροτήματα και πριν τελειώσει, η συναυλία θα συνεχιζόταν στο John F. Kennedy Stadium της Φιλαδέλφεια. Στις 13 Ιουλίου τα πάντα ήταν έτοιμα για μια συναυλία που άλλαξε την ιστορία και τον ρόλο της μουσικής.

Πολλοί το είπαν ουτοπικό, κάποιοι άλλοι θεώρησαν πως ήταν μια επίδειξη ή μια συνειδησιακή εισβολή στα μυαλά του κόσμου. Μπορεί να ήταν όλα αυτά ή και τίποτα από αυτά. Το σίγουρο ήταν πως πρόκειται για την μεγαλύτερη ροκ συναυλία όλων των εποχών, που συγκέντρωσε σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής και πέτυχε κάτι. Τι; Συγκέντρωσε την παγκόσμια προσοχή. Γιατί το Live Aid, το παρακολούθησαν 1,5 δισεκατομμύριο κόσμος, δηλαδή περίπου το 95% των τηλεθεατών του πλανήτη.

Το sold out έγινε πολύ σύντομα στην Μεγάλη Βρετανία ενώ στις ΗΠΑ αν και καθυστέρησε λίγο, το γήπεδο ήταν κατάμεστο. Πρώτοι στην σκηνή στο Wembley βγήκαν οι Status Quo τραγουδώντας το «Rockin’ all over the world». Ακολούθησαν πολλοί γνωστή καλλιτέχνες όπως ο Phil Collins, η Joan Baez, ο Elvis Costello, οι Black Sabbath, o Sting, οι Judas Priest, ο Bryan ferry και άλλοι. Την στιγμή που ο Bryan Adams έβγαινε στην σκηνή στην Φιλαδέλφεια, οι U2 τραγουδούσαν στο Λονδίνο το «Sunday Bloody Sunday».

Ακολούθησαν ακόμα περισσότεροι, όπως η Madonna, ο David Bowie, o Elton John, o Eric Clapton, οι Santana κ.α. με τον Paul McCartney, τον David Bowie, τον Pete Townsend, την Allison Moyet και τον bob Geldof να κλείνουν την συναυλία στο Wembley, ενώ την αντίστοιχή στην Φιλαδέλφεια έκλεισαν οι Bob Dylan, Keith Richards και Ron Wood.

Η πιο αλησμόνητη πάντως εμφάνιση ήταν αυτή των Queen με τον frontman Freddie Mercury να έχει πάρει εντολή από τον γιατρό να μην καταπονήσει την φωνή του. Αλλά δεν γινόταν. Γιατί η επικοινωνία του με το κοινό ήταν τέτοια, που έγραψε μια από τις πιο ιστορικές στιγμές της μουσικής. Η συγκεκριμένη εμφάνιση ψηφίστηκε από 60 καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και άλλους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας, ως η καλύτερη ζωντανή εμφάνιση στην ιστορία της ροκ μουσικής.

 

Τo Band Aid Τrust, ο οργανισμός που ιδρύθηκε το Ιανουάριο του 1985, από τον Bob Geldof και υπάρχει μέχρι σήμερα, προσπαθεί να προσφέρει ανακούφιση στην πολύπαθη ήπειρο. Ο ίδιος ο Geldof είχε τότε πει πως το Live Aid δεν θα έπρεπε να ξαναπαιχτεί γιατί ήταν μια μοναδική στιγμή. Οι παραγωγοί της Αμερικής μάλιστα έσβησαν το υλικό! Ευτυχώς, το MTV, το είχε κρατήσει γιατί μετά από χρόνια ο Geldof είπε πως το Live Aid μπορεί να αποδειχθεί πιο δυνατό ως ανάμνηση. Και έχει δίκιο.

20 χρόνια μετά, μια παρόμοια συναυλία με τίτλο Live 8 στις χώρες του G8 και στην Νότια Αφρική (Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Ρώμη, Φιλαδέλφεια, Οντάριο, Τσίμπα, Μόσχα, Κορνουάλη, Εδιμβούργο, Γιοχάνεσμπούργκ), με συμμετοχή μεγάλων ονομάτων, έγινε στα πρότυπα του Live Aid. Εκείνη η συναυλία, του 1985, άλλαξε τον τρόπο οργάνωσης των μουσικών δρώμενων και έδωσε στην μουσική ένα επιπλέον νόημα. Γιατί οι άνθρωποι ενώθηκαν μέσω της μουσικής για πρώτη φορά μετά από χρόνια, για ένα ανώτερο σκοπό. Να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους που ταλαιπωρούνταν πολύ περισσότερο από τους ίδιους. Και έτσι κι έγινε…

Music Stories

Music for the Jilted Generation: H απάντηση στη διαφθορά της rave σκηνής στη Μεγάλη Βρετανία!

July 8, 2019
Post Image

Το Music for the Jilted Generation είναι ο δεύτερος δίσκος των Prodigy. Κυκλοφόρησε από την δισκογραφική εταιρία XL Recordings τον Ιούλιο του 1994. Επανακυκλοφόρησε το 2008, με τον τίτλο More Music for the Jilted Generation, περιλαμβάνοντας remastered και bonus τραγούδια. Όπως και στον προηγούμενο δίσκο τους Experience ο μόνος από τα μέλη του γκρουπ που συμμετέχει στο άλμπουμ, πέρα από τον Liam Howlett είναι ο Maxim Reality.Το συγκεκριμένο άλμπουμ, ήταν σε ένα μεγάλο βαθμό μια απάντηση στη διαφθορά της RAVE σκηνής στη Μεγάλη Βρετανία αλλά επίσης απάντηση στο Νόμο Ποινικής Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης του 1994. Ο νόμος αυτός ποινικοποίησε τη rave μουσική και μέρη της rave κουλτούρας. Ως απάντηση σε αυτό, το τραγούδι “Their law” ξεκινούσε με λόγια ως εισαγωγή, ενώ συνέχιζε με τον υβριστικό στίχο “Fuck ’em and their law”. Πολλά χρόνια αργότερα, αφού η διαμάχη τελείωσε, ο Liam Howlett κορόιδεψε τον τίτλο του άλμπουμ, τον οποίο αποκάλεσε χαζo και ισχυρίστηκε ότι το άλμπουμ ποτέ δεν είχε πολιτική τοποθέτηση αρχικά.

Πολλά από τα samples που χρησιμοποιήθηκαν για τον δίσκο είναι ηχητικά κλιπ εμπνευσμένα, ή και παρμένα, από ταινίες. Το κομμάτι “Intro” έχει ένα sample που μοιάζει να ανήκει στην ταινία The Lawnmower Man (1992). Το “Their law” έχει sample του τραγουδιού Smokey and the Bandit, soundtrack της ομώνυμης ταινίας (1977). Το “Full throttle” έχει ένα ανεστραμμένο sample από την ταινία Star Wars (1977). Το “The heat (The energy)” έχει sample από την ταινία Poltergeist III. Ο στίχος του “No good”, είναι παρμένος από το τραγούδι του 1987, “No good”, της Kelly Charles. Στο “Claustrophobic sting”, μια φωνή ψιθυρίζει “My mind is glowing”, λόγια παρόμοια με αυτά του HAL 9000 “My mind is going”, από την ταινία 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος (1968). Το “The narcotic suite”, περιλαμβάνει μέρη με φλάουτο τα οποία παίζει ο Phil Bent. Αρχικά, ο Liam Howlett πρότεινε στον Ian Anderson των Jethro Tull να παίξει, ή να του δώσει την άδεια να χρησιμοποιήσει sample φλάουτου ενός κομματιού του. Αυτό δεν συνέβη, γιατί σύμφωνα με τον Ian, το γράμμα έφτασε στα χέρια του μετά την κυκλοφορία του δίσκου..