Ο Michael Jackson και ο Freddie Mercury θαύμαζαν ο ένας τη δουλειά του άλλου.          Στο ξεκίνημα των ”Queen’s ‘Greatest Flix’ VHS video” το 1981, ο Freddie Mercury δήλωσε οτι η αγαπημένη του μπάντα ήταν οι Jacksons. Ο Michael ήταν ο lead singer της μπάντας ενώ τα αδέρφια του έκαναν τα backing vocals.

Κάποια στιγμή ο Jackson βρέθηκε στις αρχές του Ιουλιου του 1980 σε συναυλία των  Queen στο Los Angeles.

Ο Peter Freestone που ήταν ο προσωπικός γραμματέας του Freddie, ανέφερε πως ο Jackson ξόδεψε χρόνο με τον John Deacon, μιλώντας για το τραγούδι  ‘Another One Bites the Dust‘, οπου ο Michael του είπε πως έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε single.Ο Jackson ξόδεψε επίσης αρκετό χρόνο με τον Freddie.’Ηταν μόλις 22χρονών και ανέφερε στον Freddie πως  είχε απολαύσει τη συναυλία θαυμάζοντας την ενέργεια του στη σκηνή.

Έχουν περάσει 100 χρόνια, από τότε που γεννήθηκε πραγματικά η ραδιοφωνία. Πριν, κάθε μορφή επικοινωνίας απαιτούσε κάποιο είδος φυσικής ζεύξεως. Τα καλώδια, για παράδειγμα,  χρησιμοποιούνταν στα τηλέφωνα και τους ηλεκτρικούς τηλεγράφους, που σήκωναν το βαρύ φόρτο της κάλυψης των επικοινωνιακών αναγκών στις αναπτυγμένες τεχνολογικά χώρες. Το 1887, ο Γερμανός Heinrich Hertz  απέδειξε πρώτος τη φυσική ύπαρξη των ραδιοκυμάτων και το 1894 έγινε από τον Sir Oliver Dodge στην Αγγλία, η πρώτη δημόσια επίδειξη ότι τα ραδιοκύματα μπορούσαν να μεταφέρουν μηνύματα σε αποστάσεις μερικών εκατοντάδων μέτρων. To 1895 o Gulielmo Marconi , ένας Ιταλός, έφερε σε πέρας παρόμοια πειράματα και κατά τη διάρκεια του 1896 έκανε πρώτος επίδειξη ραδιοφωνικής επικοινωνίας από την οροφή των κεντρικών γραφείων των Γενικών Ταχυδρομείων στο Λονδίνο, προς την πεδιάδα του Salsbury στη νοτιοδυτική Αγγλία, μια απόσταση περισότερο από 2km. H πιο συναρπαστική επίδειξή του ήταν το 1901 όταν απέδειξε ότι μπορούσαν να σταλούν ραδιοφωνικά μηνύματα επάνω από τον Ατλαντικό, μεταξή Corwale και Newfoundland, μια απόσταση 3200 km περίπου.

Στην Ευρώπη οι τακτικές εκπομπές άρχισαν το 1919 στη Χάγη της Ολλανδίας το 1919. Πειραματικοί σταθμοί βγήκαν στον αέρα στη Δανία το 1921 και το State Broadvasting System ξεκίνησε το 1925. Ραδιοφωνικές εκπομπές ξεκίνησαν στο Μόντρεαλ το 1920, στο Παρίσι το 1921 και στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας το 1923, ενώ ο κατάλογος των χωρών που διέθεταν ραδιοφωνία μάκρυνε γρήγορα. Η Ινδία, η Βομβάη και η Καλκούτα διέθεταν σταθμούς το 1927.

Ο αριθμός των ραδιοφωνικών σταθμών αυξήθηκε σε όλο τον κόσμο από 600 περίπου κατά το τέλος του 1925, σε 1300 το 1935, ενώ υπήρχαν τουλάχιστον 10.000 σταθμοί στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Παρά τις ατέλειες των πρώτων εκπομπών, τις μεγάλες δυσχέρειες στη λήψη του σήματος και τα οχληρά παράσιτα, ο αριθμός των ληπτών μεγάλωνε μέρα με τη μέρα καταπληκτικά και άρχισε να εμφανίζεται μια μορφή «ραδιοφωνικής επιδημίας», όπως χαρακτηριστικά ονομάστηκε η μανία που έπιασε τον κόσμο. Στην ταχύτητατη εξάπλωση συνέβαλε και ο ραδιοερασιτεχνισμός, καθώς και οι διάφορες ραδιοηλεκτρικές εταιρίες, που για να αυξήσουν την κατανάλωση των προϊόντων τους, ίδρυσαν, με δικά τους έξοδα, ραδιοφωνικούς σταθμούς, που εξέπεμπαν προγράμματα κανονικά.

Στην πρώτη αυτή φάση της ραδιοφωνίας, διαπιστώθηκε ταυτόxρονα και η τεράστια σημασία που έχει όχι μόνο για την ψυχαγωγία των λαϊκών μαζών αλλά και για την άνοδο της πολιτιστικής τους στάθμης. Το στοιχείο αυτό μάλιστα έγινε αιτία να ενδιαφερθούν οι υπεύθυνες κυβερνήσεις των διαφόρων κρατών για τη συστηματική οργάνωση της ραδιοφωνίας, όπως έγινε στη Βρετανία. Παράλληλα, γεννήθηκε η ανάγκη να οργανωθεί τόσο το σύστημα εκμετάλλευσης όσο και η τεχνική των ραδιοφωνικών σταθμών, για να εξυπηρετούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τον κόσμο, η οργάνωση δηλαδή ενός ραδιοφωνικού σταθμού, που να εκπέμπει πρόγραμμα σε καθορισμένες ώρες του εικοσιτετραώρου, κάτι που απαιτεί σοβαρές δαπάνες.

Η ισχυρή επιρροή που μπορεί να ασκήσει το ραδιόφωνο στη φαντασία των ακροατών αποδείχτηκε ευρέως το βράδυ της 30ης Οκτωβρίου του 1938. Πρόκειται για τη ραδιοφωνική εκπομπή “The Mercury Theatre on the Air” , μια ωριαίας διάρκειας θεατρική σειρά υπό την παραγωγή και τη διεύθυνση του Orson Welles. Τη νύχτα των Αγίων Πάντων, το πρόγραμμα περιείχε μια δραματοποίηση του War of the Worlds, του H.G. Wells, σχετικά με την κατάκτηση της Γης από τους Αρειανούς. Η παρουσίαση ήταν τόσο ρεαλιστική, ώστε, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι επρόκειτο μόνο για ένα θεατρικό έργο, εκατομμύρια ακροατές πανικοβλήθηκαν μπροστά στην ιδέα τρομακτικών τεράτων και καιόμενων πόλεων

Η χρυσή εποχή του παγκόσμιου ραδιοφώνου κράτησε λίγο περισσότερο από 30 χρόνια –από το 1925 περίπου, έως το 1956, πριν η τηλεόραση αρχίσει να παγιδεύει τα ακροατήρια με οπτικά προγράμματα πανομοιότυπα με αυτά του ραδιοφώνου.  Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών αυτών, οι ακροατές αφοσιώθηκαν σε μια μορφή ψυχαγωγίας που επέτρεπε αυτό που η τηλεόραση δεν μπορεί να επιτρέψει –άφηνε ελεύθερη τη φαντασία. Μπροστά στο φόβο που τους δημιουργήθηκε για μια εισβολή από το διάστημα, ενθουσιάζονταν με τους εβδομαδιαίους διαλόγους μεταξύ του Edgar Bergen  και του Charlie McCarthy. Οι δύο εκφωνητές ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, ώστε ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο πιο αστείος εκ των δυο ήταν μια ξύλινη κούκλα.

Τα ακροατήρια κοκάλωναν με τα προγράμματα Inner Sanctum Mysteries και Lights Out, απορούσαν με τους γρίφους και γελούσαν με τα αναρίθμητα κωμικά προγράμματα. Οι νοικοκυρές άκουγαν σαπουνόπερες με δραματική και ρομαντική προσέγγιση, ενω τα παιδιά τις καθημερινές περιπέτειες του Captain Midnight,Little Orphan Annie, και Jack Armstrong, the All-American Boy. Το σούρουπο, τέλος, οι ενήλικες παρακολουθούσαν το 15λεπτο δελτίο ειδήσεων από τον Elmer Davis τον Gabriel Heatter, ή τον H.V. Kaltenborn.

Στην Ελλάδα:

Στην Ελλάδα ήδη από το 1923 άρχισε μια προσπάθεια εγκατάστασης ραδιοφωνικού πομπού. Οι πειραματισμοί κράτησαν αρκετά χρόνια. Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη με ιδιωτική πρωτοβουλία από το ραδιοηλεκτρολόγο Χρήστο Τσιγγιρίδη το 1928, και 20 ολόκληρα χρόνια λειτούργησε στην πόλη, μεταδίδοντας τακτικά εκπομπές. Ο πρώτος όμως εθνικός ραδιοφωνικός σταθμός ιδρύθηκε και λειτούργησε στην περιοχή Αθηνών, αφού στις 25 Μαρτίου του 1938 εγκαινιάστηκε από τον τότε βασιλιά Γεώργιο Β΄, ενώ το 1945 ιδρύθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που ανέλαβε την ευθύνη λειτουργίας του σταθμού. Αμέσως μετά την απελευθέρωση άρχισαν να ιδρύονται κι άλλοι σταθμοί σε διάφορες πόλεις της χώρας που υπάγονταν στη δικαιοδοσία του Ε.Ι.Ρ., καθώς και πολλοί στρατιωτικοί σταθμοί, υπό τη δικαιοδοσία των ενόπλων δυνάμεων (ΥΕΝΕΔ).

Στα πλαίσια τη γενικής εκσυγχρονιστικής προσπάθειας και προσαρμογής των δομών στα στανταρ της ΕΟΚ, την τελευταία εικοσαετία μόλις, εκσυγχρονίστηκε και ο θεσμός της ραδιοφωνίας. Με το νόμο 1730/1987 ιδρύθηκε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου για τη ραδιοφωνία και την τηλεόραση, που λειτουργεί με τη μορφή ανώνυμης εταιρίας με έδρα την Αθήνα (Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.). Με την Υπουργική απόφαση 14631/Ζ2/2691/29.5.87 καθορίστηκαν οι προϋποθέσεις και οι όροι ίδρυσης ραδιοσταθμών τοπικής ισχύος, από Δήμους και κοινότητες. Τέλος με το προεδρικό διάταγμα 25/1988 τέθηκαν οι όροι ίδρυσης τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών και από φυσικά ή νομικά πρόσωπα.

Είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όταν ταινίες με πολύ μικρός κόστος παραγωγής καταφέρνουν, όχι απλά να κάνουν μια τεράστια εισπρακτική επιτυχία αλλά καταφέρνουν να γίνουν γνωστές σε ολόκληρο τον κόσμο και η φήμη τους να τις ακολουθεί ακόμα και με το πέρασμα των δεκαετιών σαν να ήταν σύγχρονες. Μια τέτοια ταινία είναι και το “Saturday Night Fever” που στις 14 Δεκεμβριου του 1977 κάνει πρεμιέρα στους κινηματογραφους της Αμερικής. Η ταινία εκείνη μέσω της οποίας, αναδείχτηκε στο τέλος των 70’s ο Travolta, η μουσική και ο χορός της Disco αλλά και η κουλτούρα και η αντίληψη η οποία συνόδευε τους υποστηρικτές της καθώς και τους πολέμιούς της. Μπορεί η ταινία να μην είναι το “Επαναστάτης Χωρίς Αιτία” όμως αν τη συγκρίνουμε με το “Grease”, σαφέστατα έχει πιο επαναστατικό και προκλητικό ύφος.Ήταν λοιπόν ο παραγωγός Robert Stigwood που αποφάσισε πρώτος να πάρει το ρίσκο με το να δημιουργήσει για την μεγάλη οθόνη μια ταινία η οποία θα αναδείκνυε ένα περιθωριακό είδος μουσικής, χορού, διασκέδασης κι έκφρασης, το οποίο κυρίως και μέχρι τα μέσα του ’70 ακολουθούσαν οι αφροαμερικανοί και οι ομοφυλόφιλοι, οι οποίοι και ήταν εκείνοι που σύχναζαν στις ντισκοτέκ. Ο Stigwood δεν φοβήθηκε μπροστά στις πιθανές αντιδράσεις θέλοντας με τον δικό του τρόπο να αποτυπώσει στο κινηματογραφικό πανί τον τρόπο ψυχαγωγίας της νεολαίας της εποχής, η οποία περνούσε σε ένα νέο στάδιο. Ο 19χρονος Tony Μanero ζει για το σαββατοκύριακο όπου είναι ο βασιλιάς της Disco που παρά τις επιδέξιες χορευτικές του κινήσεις , μακριά από την πίστα η ζωή του είναι ανιαρή και δύσκολη.Μόνο όταν αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει την Stephanie στον χορό, αλλάζουν τα πράγματα αλλά κι αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει την τραγική διάσταση των ζωών τους. Ο John Travolta αναδείχτηκε μέσα σε μια νύχτα σε κορυφαίο star χάρη στην ταινία αυτή, σε συνδυασμό πάντα με το πακέτο που είχε να προσφέρει.

Αναμφίβολα η μουσική των Bee Gees χαρακτήρισε την ταινία, όσο χαρακτήρισε το άσπρο κοστούμι και το περίεργο, σήμερα πάντα, μαλλί τον Travolta. Όλοι μας έχουμε λικνιστεί στις άκρως χορευτικές μελωδίες τους, πολύ περισσότερο εκείνοι που είχαν την χαρά να προλάβουν ζωντανές ακόμα τις ντισκοτέκ, έστω και αν η εποχή πλησίαζε την κόντρα με τα ροκάδικα. Το γεγονός ότι ο εν λόγω δίσκος ανέβηκε στο νούμερο ένα των charts και δεν έλεγε να πέσει και είναι μέχρι και σήμερα το πιο εμπορικό soundtrack όλων των εποχών, αποδεικνύει την διαχρονικότητά του αλλά και την αντοχή του, έστω και αν η Disco δεν είναι της εποχής ωστόσο, δεν παύει ποτέ να είναι μόδα με τον τρόπο της.

Ήταν 11 η ώρα το βράδυ της ογδόης Δεκεμβρίου του 1980, όταν ο Lennon επέστρεφε στο σπίτι του έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Υοκο Οno, έπειτα από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened για τον επόμενο δίσκο του. Έξω από το σπίτι του, ένα διαμέρισμα του κτιρίου Dakota σε δυτική συνοικία του Manhattan και απέναντι από το Central Park, η μοίρα του επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη. Εκεί, τον περίμενε ο Mark Chapman, που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον θρυλικό Lennon κι έκανε το αίμα των απανταχού φαν να παγώσει. Ο Chapman τον πυροβόλησε πολλές φορές στην πλάτη (υπήρξαν μαρτυρίες που έκαναν λόγο για έξι πυροβολισμούς), τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Ο Lennon μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο , Roosevelt όπου λίγα λεπτά αργότερα επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι σφαίρες προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία, αλλά μία ήταν η θανάσιμη που διαπέρασε την αορτή του.Ο Lennon του συγκροτήματος The Beatles είχε πρώτα κατακτήσει τον κόσμο με τα τραγούδια και τα μηνύματά του που μιλούσαν για ειρήνη και αγάπη, όταν έσβησε σε ηλικία μόλις 40 ετών. Η ζωή τον έκανε μοναδικό, ο θάνατος τον έκανε θρύλο.

Πολλά τα σενάρια για το θάνατο του θρυλικού μέλους των Beatles. Αρκετοί μιλούν για προσχεδιασμένο έγκλημα, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για ψυχωτικό θαυμαστή. Ο Mark Chapman, που νωρίτερα την ημέρα της δολοφονίας είχε αποσπάσει αυτόγραφο από τον τραγουδιστή, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα» τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Lennon ενώ το 2004 ομολόγησε επίσης πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική του ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος.

Στις 12 Δεκεμβριου του 1915 γεννιέται ο Frank Sinatra στο New Jersey. Όπως και οι περισσότεροι τραγουδιστές που εμφανίστηκαν στο swing, ο Sinatra δοκίμασε την φωνητική του ικανότητα μπροστά σε ορχήστρα, περιοδεύοντας με τους Harry James και Tommy Dorsey. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι τραγουδιστές συνήθως χρησιμοποιούνταν απλά για να πλαισιώνουν τις μπάντες και όχι το αντίστροφο. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ήταν πολύ δαπανηρό να περιοδεύουν ολόκληρες ορχήστρες στο δρόμο,κάτι που ο Sinatra εκείνη την εποχή σχεδόν εκμεταλλεύτηκε.’Οπως είχε δηλώσει ο Charles Pignone, Αντιπρόεδρος της Frank Sinatra Enterprises, Ο Frank συνέβαλε στη σφαγή των μεγάλων συγκροτημάτων..Ωστόσο το τραγούδι ‘The best is yet to come’’, γράφτηκε απο τους Cy Coleman και Carolyn Leigh ,για τον Tony Bennett, ο οποίος το παρουσίασε στο άλμπουμ του 1962 με τίτλο ”I Left My Heart in San Fransico” .

Η εκτέλεση του Sinatra βέβαια ήταν αυτή που το έκανε δημοφιλές το 1964 και ήταν μια συνεργασία με την ορχήστρα του Count Basie με μαεστρο τον Quincy Jones. Αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι που ο Frank Sinatra θα τραγουδούσε live και αυτή η παράσταση έλαβε χώρα στις 25 Φεβρουαρίου του 1995, την τελευταία ημέρα του Frank Sinatra Desert Classic Golf Tournament. Τρία χρόνια αργότερα, πέθανε από καρδιακή προσβολή και η φράση ‘The best is yet to come’’ χαράχτηκε στον τάφο του. Η μουσική του κληρονομιά άφησε πίσω της, 59 studio album, 2 live album και 297 singles.

Παρόλο που η καριέρα του είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα και ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες όλων των εποχών.

Μετά την επιτυχία του τραγουδιού “Blue on Blue“ που έφτασε στο νο 3 στα μέσα του 1963, ο Bobby Vinton αποφάσισε να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ των “Blue” τραγουδιών oπως “Blue Moon”, “Blue Hawaii” και “Am I Blue” Και τελικά το κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1963 με τίτλο Blue οn Blue.

Η ιστορία ξεκινάει μια μέρα που ο Bobby καθώς έπαιζε μουσική στο Nashville, έλαβε δώρο ένα αντίγραφο του “Blue Velvet”, κομμάτι το οποίο το 1951, ήταν το τελευταίο μεγάλο hit για τον Tony Bennett. Το τραγούδι ταιριάζει πολύ καλά με το πλάνο του Bobby Vinton, καθώς κάθε τραγούδι στο άλμπουμ είχε ” blue” στον τίτλο.To Βlue Velvet το ηχογράφησε σε δύο μόνο προσπάθειες αλλά δεν εντυπωσιάστηκε από την ηχογράφηση.Ωστόσο η Epic Records το κυκλοφόρησε αμέσως ως απάντηση στη ζήτηση του κόσμου και η ηχογράφηση θεωρήθηκε και η οριστική εκτέλεση.Το τραγούδι γράφτηκε αρχικά απο τους Bernie Wayne και Lee Morris και είχε ήδη ηχογραφηθεί και απο τους Clovers το 1955. Το 1986 ηταν το soundtracκ της ταινίας Blue Velvet σε σκηνοθεσία του David Lynch. Χρησιμοποιήθηκε σε μια φρικτή σκηνή όπου ένα ανθρώπινο αυτί, είχε κοπεί από το κεφάλι κάποιου. Η ταινία έφερε το τραγούδι σε καινούργιο κοινό, αν και από τότε συσχετίστηκε με ένα κομμένο αυτί!! Μια καταπληκτική σύμπτωση είναι πως κατά την επανέκδοση του το 1990, κορυφώθηκε στο νο 2 των charts δίπλα απο το Black Velvet της Alannah Myles.

To Like A Prayer ήταν το πρώτο τραγούδι απο star παγκόσμιας φήμης ,που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε διαφημιση προ’ι’όντος, πριν αυτό κυκλοφορήσει σε δισκοπωλεία ή ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η Pepsi Cola υπέγραψε με τη Madonna μια συμφωνία ύψους 5 εκατομμυρίων δολαρίων, η οποία θα περιλάμβανε μια διαφήμιση δύο λεπτών και σε αυτή θα έκανε το ντεμπούτο του το τραγουδι Like a prayer. Η διαφήμιση λεγοταν “Make A Wish”, και δείχνει τη Madonna να παρακολουθεί τον εαυτό της,  σε ηλικία 8 χρονών και φυσικα να πίνει Pepsi. H διαφήμιση προωθήθηκε σε βίντεο 30 δευτερολέπτων κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης βραβείων Grammy, στις 22 Φεβρουαρίου του 1989 και στη συνέχεια, στις 2 Μαρτίου , προβλήθηκε για πρώτη φορα στην τηλεόραση σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής, όπου εμφανίστηκε στο ‘‘The Cosby Show’‘. 250 εκατομμύρια θεατές είδαν τη διαφήμιση και η Pepsi ήταν μαλλον προφανως, η επιλογή της τότε νέας γενιάς, όπως απέδειξε η σχέση της νωρίτερα σε συνεργασίες με Whitney Houston και Michael Jackson και πλέον με τη Madonna. Το διαφημιστικό ήταν σαφέστατα έξυπνο και αθώο σεναριακά. Το τραγούδι κυκλοφόρησε την επόμενη μέρα και έπαιξε άμεσα σε ολους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του πλανήτη. Φυσικά μπήκε αμέσως και στο MTV  αλλά αντί να δημιουργηθεί ένα βίντεο που θα ήταν ”μια προέκταση” της διαφήμισης της Pepsi, η Madonna ως δαιμόνια  στη showbiz, έκανε πάλι τη διαφορά.Αντί για το 8χρονο κορίτσι σε πάρτυ γενεθλίων που έπαιζε στη διαφημιση, την βλέπουμε να γίνεται μάρτυρας ενός βάναυσου εγκλήματος και καταφεύγει σε μια εκκλησία.Μοιράζεται ένα διαφυλετικό φιλί, παίρνοντας στίγματα στα χέρια της και χορεύει μπροστά σε σταυρους που καίγονται. Προβλέψιμα για την εποχή, οι εκκλησίες,οι συντηρητικοί της Αμερικής και το Βατικανό καταδίκασαν το βίντεο και η Pepsi αντιμετώπισε αυτόματα μποϊκοτάζ, αποσύρωντας και το αρχικό διαφημιστικό. Φυσικά η Madonna και το MTV ήταν οι μεγάλοι νικητές:            Το ΜTV μπορούσε να παίζει το Like a Prayer για πάντα,χωρίς την Pepsi και η Madonna κράτησε τα 5 εκατομμύρια δολλάρια της Pepsi άσχετα αν είχαν συμφωνήσει να κάνουν άλλα 2 διαφημιστικά(που δεν έγιναν ποτέ).

Δείτε τη διαφήμιση εδω: