To September είχε πάντα την τάση να κάνει τους ανθρώπους ευτυχείς όταν το ακούν.

Η Allee Willis, ο οποία έγραψε το τραγούδι με τους  Maurice White  και Al McKay από τους Earth, Wind & Fire, το περιέγραψε ως αυτό που λέμε “Joyful Music”. Ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψε η Αllee Willis μαζί με τη μπάντα, ζώντας μια μεγαλη εμπειρία γνώσης. Η Willis είπε για τους Earth Wind & Fire.. ” Η ουσία τους βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στις φιλοσοφίες της ανατολής, με μια απίστευτα θετική άποψη για τη ζωή, και το περιεχόμενο των στίχων στα τραγούδια τους δεν ήταν το τυπικό που υπήρχε γενικά στη SOUL μουσική. Την ημέρα που βρέθηκα στο studio, ο Maurice White  μου έδωσε το όνομα ενός βιβλίου.Ηταν το ‘‘ The Greatest Salesman In The World ‘’(Ο Μεγαλύτερος Πωλητής στον Κόσμο’’) και με έστειλε στο Bodhi Tree, ένα ιδιαιτερο βιβλιοπωλείο στο Λος Άντζελες, για να το αγοράσω.Το πήρα μαζι με ένα σωρό άλλα βιβλία, που η πωλήτρια μου πρότεινε,λέγοντας οτι ήταν όλα,  βιβλία φιλοσοφίας. Έτσι απο μια πολύ απλή εμπειρία μετατράπηκε, για μένα, σε μια απίστευτα πολύπλοκη κατάσταση, γιατί βυθίστικα σε αυτά τα βιβλία. Κι έτσι βιώνοντας όλη αυτή τη φάση η Willis, ένα άλλο πρωί που βρέθηκε στο studio,μόλις άνοιξε την πόρτα, ακούγωντας την εισαγωγή της κιθάρας, τη στιγμή που οι Earth, Wind and Fire πειραματείζονταν στο September, η ίδια ήλπιζε να είναι το κομμάτι που η μπάντα θα ηθελε να συνεργαστεί μαζί της.

Aν και πολλοί άνθρωποι ακούγωντας τα πρώτα λόγια στο ρεφραίν ως “Party On”, στην πραγματικότητα είναι “Bada-Ya”. Η Allee Willis είπε πως δεν θα μπορούσε να ασχοληθεί με στίχους χωρίς νόημα ή με γραμμές που δεν ήταν πλήρεις προτάσεις αλλα ήταν εξαιρετικά χαρούμενη που το αφήσανε έτσι.Ο Maurice συμφώνησε στο οτι αυτό θα ήταν κάτι που οι άνθρωποι θα θυμούνται στα επόμενα χρόνια!

Κυκλοφόρησε στις 23 Νοεμβρίου του 1978 στο άλμπουμ με τίτλο ‘‘The Best of Earth, Wind & Fire, Vol. 1”

Tη δεκαετία του΄70 το συγκρότημα των ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ ήταν ένα από τα κομμάτια του πάζλ, που συνθέτουν το Ελληνικό ροκ του τότε.Αρκετά παράξενο το όνομα του γκρουπ, σε πρώτη φάση σχηματίστηκε ως ΔΑΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ αλλα η μόδα  των Λατινικών άλλαξε το ΔΑΛΟΜΑ σε ΠΕΛΟΜΑ.

ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ ηταν οι συλλαβές των επιθέτων, των μελών του γκρούπ.

ΔΑΠΕΡΗΣ – ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ-ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ= ΠΕ ΛΟ ΜΑ                                               

ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ-ΚΙΟΥΡΤΣΟΓΛΟΥ = ΜΠΟ ΚΙΟΥ.

Για τον Γαρύφαλλο έχουν γραφτεί κατά καιρούς πολλά αλλα η αλήθεια είναι μόνο μία.      Ο Γαρύφαλλος ήταν ένας ατσαλάκωτος κύριος, συνταξιούχος γύρω στα 70,που έμενε τότε στο Κολωνάκι και έκανε βόλτες, στη περιοχή της Μαρασλείου Σχολής. Aγαπούσε πάρα πολύ τα παιδιά και όταν περνούσε από τη περιοχή της Μαρασλείου που έπαιζαν, μόλις τον έβλεπαν έτρεχαν αμέσως κοντά του και αυτός τους μοίραζε καραμέλες και διάφορα άλλα ζαχαρωτά.Ωστοσο εκείνος ο Γαρύφαλλος της  Μαρασλείου, δεν έχει ουδεμία σχέση, με τις περιπέτειες του Γαρύφαλλου που λένε οι στίχοι του τραγουδιού. Η ιστορία του στο τραγουδι ήταν ένα δημιούργημα της νεανικής φαντασίας του Γιάννη Κιουρτσόγλου.Ουσιαστικά έγινε ο δανεισμός του ονόματος γιατί ήθελε πάση θυσία ένα τετρασύλλαβο όνομα και ο Γαρύφαλλος, ήταν ότι έπρεπε ενώ ταυτόχρονα όλα γράφτηκαν τυχαία, με τη πίεση να μην τους κλείσει την πόρτα η LYRA RECORDS.Το κομμάτι τραγούδησε ο Νίκος Δαπέρης στα τελη του ‘70 αλλα ευτυχώς για εμας, ο Βλάσσης Μπονατσος με τη δική του χροιά, το τραγουδησε το 1995 στον πρώτο δίσκο των Goin’ Through με τίτλο Αναζήτηση.

• H Δημιουργία της μπάντας

Σύμφωνα με την ταινία ο Freddie Mercury, ή Farrokh Bulsara όπως λεγόταν τότε, γνώρισε τον Brian May και τον Roger Taylor ένα βράδυ που έπαιζαν στην μπάντα Smile. Εκείνο το βράδυ ο τραγουδιστής Tim Staffell αποφασίζει να εγκαταλείψει την μπάντα και έτσι ο Mercury τους δίνει το υλικό του και ένα ντέμο με τη φωνή του. Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα έγιναν διαφορετικά: Ο Mercury κι ο Staffell γνωρίζονταν ήδη από το Ealing Art College όπου σπούδαζαν και οι δύο και ήταν αυτός που τον σύστησε στον May και τον Taylor στα τέλη της δεκαετίας του ΄60. Οι δημιουργοί έφτιαξαν μια μάλλον σύντομη εκδοχή καθώς δεν ήθελαν να μπουν σε λεπτομέρειες για την δημιουργία του συγκροτήματος.

• Η επανένωση τους για το Live Aid

Στην ταινία, μετά την επανένωση οι πρωταγωνιστές συζητούν για το ότι δεν έχουν παίξει μαζί για πολλά χρόνια και ότι μια τέτοια εμφάνισή τους μπροστά σε τόσο μεγάλο κοινό θα ήταν καταστροφική. Όπως γνωρίζουμε όμως το Live Aid πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 1985 και οι Queen ήταν σε περιοδεία από τον Αύγουστο του 1984 ως τον Μάϊο του 1985 με το άλμπουμ The Works. Προφανώς αυτό έγινε για τη δημιουργία κλίματος για την σημαντική αυτή εμφάνιση. Ένα από τα πλεονεκτήματα αυτής της αλλαγής ήταν ότι απέκρυψε κάποιες αμφιλεγόμενες στιγμές στην ιστορία του συγκροτήματος όπως την συναυλία στην Νότιο Αφρική την εποχή που υπήρχε εμπάργκο των Ηνωμένων Εθνών στη χώρα λόγω του Άπαρχαιντ.

Στην ταινία ο Mercury ανακοινώνει στα υπόλοιπα μέλη ότι πάσχει από την ασθένεια λίγο πριν τη συναυλία για το Live Aid. Στην πραγματικότητα όμως διαγνώστηκε το 1987, δύο χρόνια αργότερα. Αυτό έγινε για να παρουσιασθεί η σκηνή με την εμφάνιση στο Live Aid ως το αποκορύφωμα της ταινίας και να ταιριάξουν οι στίχοι των τραγουδιών με την πλοκή. Ωστόσο η σύμπτυξη τόσων πολλών σημαντικών γεγονότων σε μια σκηνή την κάνει να φαίνεται υπερβολικά δραματική.

• Το χρώμα των ματιών

Περούκες, ψεύτικα μουστάκια και προσθετικά δόντια ήταν μερικά μόνο από τα τρικ που χρησιμοποιήθηκαν για να μοιάζει ο Rami Malek στον Mercury. Κάτι που παρέλειψαν να χρησιμοποιήσουν όμως ήταν οι χρωματιστοί φακοί για να αλλάξουν το ανοιχτό χρώμα των ματιών του Malek στο πιο σκοτεινό καφέ του Mercury. Ίσως οι παραγωγοί να μην το θεώρησαν τόσο αναγκαίο αφού το πιο σημαντικό γι’ αυτούς ήταν να αναπαραστήσουν με ακρίβεια κυρίως την σκηνική παρουσία του Mercury, κάτι που ο Malek κατάφερε με επιτυχία.